براى دخترم ....

ان زمان كه مرا پير و از كار افتاده يافتى ...

اگر هنگام غذا خوردن لباسهايم را كثيف كردم  و يا نتوانستم لباسهايم را بپوشم ...

اگر صحبت هايم تكرارى وخسته كننده است ...

     صبور باش و دركم كن 

يادت بياور وقتى كوچك بودى مجبور ميشدم روزى چند بار لباسهايت را عوض كنم 

 وقتى نمى خواهم به حمام بروم مرا سرزنش و شرمنده نكن 

وقتى بى خبر از پيشرفت ها و دنياى امروزى سوالاتى مى كنم با تمسخر به من ننگر ....

وقتى براى اداى كلمات يا مطلبى حافظه ام يارى نمى كند ،فرصت بده وعصبانى نشو ....

وقتى پاهايم توان راه رفتن ندارند ،دستانت را به من بده ،همانگونه كه تو اولين قدمهايت رادر كنار من برداشتى .....

زمانيكه مى گويم ديگر نمى خواهم زنده بمانم ،عصبانى نشو ، روزى خود مى فهمى .....

از اينكه در كنار تو و مزاحمت هستم ،خسته وعصبانى نشو .....

ياريم كن ،همانگونه كه ياريت كردم .....

كمك كن تا با نيرو وشكيبايى تو اين راه را به پايان برسانم